‘Je wilt gewoon de taal leren, anders kan je geen contact maken’

Een paar weken geleden werd bekend dat er geld beschikbaar komt voor formele taallessen aan de Oekraïense vluchtelingen. Hoe dit precies ingevuld gaat worden, wordt de komende weken hopelijk duidelijk. Intussen worden er in Stichtse Vecht al sinds september met veel enthousiasme en energie (en handen, voeten, poppenhuizen, klokken…) spreektaallessen gegeven aan de Oekraïense vluchtelingen. De namen van Marieke, Oleh, Marcel, Sophia, Monique, Janny, Evert, Gert, Judith, Marie-Anne, Gied, Wantje, Marjolijn, Coen, Annet, Mary en Caroline mogen hier dus wel eens genoemd worden! Zij leerden hun groepjes onder andere zich voorstellen en klok kijken. Hieronder een interview met Annet:

KOCKENGEN – Momenteel zijn er circa 400 Oekraïense vluchtelingen in gemeente Stichtse Vecht. Welzijnsorganisatie MOmenz probeert op vele gebieden de vluchtelingen te ondersteunen, zo ook door spreek- en taallessen te geven in samenwerking met Bibliotheek AVV. Annet Immink is vrijwilliger bij MOmenz en vertelt waarom zij vrijwilliger is geworden.

Annet Immink woont in Kockengen en is in het dagelijks leven technisch onderwijsassistent in Breukelen en Maarssenbroek. Daarnaast is Immink ook vrijwilliger bij de welzijnsorganisatie MOmenz in Stichtse Vecht. Ze geeft één keer per week spreek- en taallessen in Kockengen aan Oekraïense vluchtelingen. Doordat Immink zelf ook Russisch spreekt, kan zij gemakkelijk communiceren met de Oekraïners. Toch probeert ze met haar tools en ingevingen de Oekraïners de Nederlandse taal aan te leren.

Waarom bent u vrijwilliger?
‘Omdat ik voldoening uit de lessen haal en we veel van elkaar leren, bijvoorbeeld over onze cultuurverschillen. Zo was er vorige week een moeder uit de groep jarig en ben ik samen met mijn man door haar uitgenodigd om te komen eten. Het cultuurverschil kan je dan ook goed merken. Zij zijn bijvoorbeeld gewend om de cadeautjes pas later op de avond uit te pakken als iedereen naar huis is en wij zijn gewend het cadeautje meteen uit te pakken. Dat alles maakt het leuk de lessen te geven.’

Hoe kwam u in contact met MOmenz?
‘Toen de oorlog uitbrak zijn er vanuit Kockengen bussen gereden naar Oekraïne. Deze actie was door de kerken in Kockengen georganiseerd. Toen de vluchtelingen hier aankwamen zijn ze her en der neergestreken, zo ook bij mijn broer. Helaas zijn mijn ouders kort na elkaar overleden in de afgelopen twee jaar, dus stond hun huis leeg. Dit huis hebben wij aangeboden aan een gezin dat hier vanavond ook de les volgt. Via deze weg zijn we in contact gekomen met MOmenz. Op een gegeven moment kwam ik via sociale media een bericht tegen met de vraag of iemand als vrijwilliger spreek- en taalles zou willen geven aan de Oekraïners. Ik wilde heel graag helpen en dit leek mij leuk.’

Hoe worden de lessen vormgegeven?
‘Op woensdagavond bereid ik de les voor en op donderdagavond geef ik de les. Verder ben ik eigenlijk heel vrij in hoe ik de les geef en indeel. We begonnen met hoe je jezelf voorstelt, waar je woont en hoe je zegt hoe het gaat. Verder hebben we het over kleuren of over de bakker en de slager. Eigenlijk alle standaarddingen en situaties waarin ze zichzelf kunnen verwoorden. Nu ben ik ze aan het leren klokkijken. Soms bedenk ik spontaan ook iets als ze een bepaalde vraag stellen, maar je probeert ze vooral aan het praten te krijgen.’

Waarom is het belangrijk dat er spreek- en taallessen gegeven worden?
‘Het is belangrijk dat de lessen gegeven worden, want anders raak je geïsoleerd. Als je je dan bevindt in een ruimte waar alleen Nederlands gesproken wordt en je kan dan niet communiceren, kan je jezelf onbeholpen voelen. Je wilt gewoon de taal leren, anders kan je geen contact maken. De toekomst is nog onzeker voor hen, maar goede communicatie is belangrijk.’

De lessen worden gegeven in basisschool de Wegwijzer. Hoe is dat tot stand gekomen?
‘Er was eerst een ruimte in Breukelen beschikbaar waar de lessen gegeven konden worden. Maar ikzelf en de Oekraïners komen uit Kockengen, dus leek het mij handiger als we ergens dichterbij terecht zouden kunnen. Daarom ben ik zelf op zoek gegaan en ben ik naar de directeur van de Wegwijzer gestapt met de vraag of ik hier de spreek- en taallessen mag geven. Dit mocht van de directeur en daar ben ik heel blij mee. Het is echt super dat wij hier terechtkunnen. Alles wat ik nodig heb om de lessen te kunnen geven, heb ik binnen handbereik. Zo kan ik optimaal de les benutten om de Oekraïners de Nederlandse taal te leren.’

OVER DE AUTEUR: Mijn naam is Kiki-Jane van Iterson (2003) en ik woon in het kleine plaatsje Nieuwer Ter Aa. Ik ben eerstejaars student aan de school van Journalistiek in Utrecht. Ik schrijf graag en ik wil de wereld nog meer ontdekken. Naast mijn opleiding ben ik ook topsporter op het gebied van paardrijden.

Lijkt jou het ook leuk om vrijwilliger te worden?

Er zijn nu bijna twee rondes van 10 lessen achter de rug. Binnenkort willen we een nieuwe ronde starten. Daarvoor zoeken we ook nog vrijwilligers. Lijkt het je wat? Neem dan contact op met r.vlooswijk@momenz.nl voor informatie.